Skip to content
NOWALIJKI

NOWALIJKI

TOMASZ RADOCHOŃSKI PISZE O KSIĄŻKACH
NOWALIJKI
  • STRONA GŁÓWNA
  • PRZECZYTANE
  • PATRONATY
  • WSPÓŁPRACA
  • MOJA BLOGOSFERA
  • KONTAKT

NOWY WPIS

  • JULIE CLARK „OSTATNI LOT”

  • TOM RACHMAN „WŁOSKI NAUCZYCIEL”

    Artysta, jego życie i sztuka, którą tworzy, to niezwykle wdzięczny temat dla pisarzy. Pozwala im bowiem spojrzeć nie tylko na kolejny obraz czy rzeźbę swojego bohatera, ale daje także możliwość…

    CZYTAJ DALEJ

  • MAX CZORNYJ „KLĄTWA”

    Nieco ponad dwóch lat potrzebował Max Czornyj, aby z nikomu nieznanego debiutanta stać się jednym z najbardziej rozpoznawalnych nazwisk w polskiej literaturze popularnej. I dwa lata zajęło mu, aby podzielić…

    CZYTAJ DALEJ

  • MAŁGORZATA ROGALA „CICHA NOC”

    Nie jest tajemnicą, że bardzo cenię twórczość Małgorzaty Rogali, a serii o  parze warszawskich policjantów kibicuję wiernie od samego początku. Z powieściami autorki Cichej nocy spotkałem się po raz pierwszy…

    CZYTAJ DALEJ

  • MARIE-HELENE LAFON „NASZE ŻYCIE”

    Bardzo łatwo przeoczyć nową powieść francuskiej autorki Marie-Helene Lafon. Nasze życie to niewielka książka, która ma raptem 160 stron, ale nie objętość jest w tym przypadku najważniejsza a zawartość. Pisarka, podobnie…

    CZYTAJ DALEJ

  • ANN CLEEVES „MARTWA WODA”

    Niewiele brakowało, a Seria Szetlandzka Ann Cleeves zakończyłaby się na Błękicie błyskawicy  (tutaj) – czwartym tomie, którego smutny finał zostawił czytelników ze złamanym sercem. Nie, nie przesadzam, sporo spodziewałbym się…

    CZYTAJ DALEJ

JULIE CLARK „OSTATNI LOT”

ALEK ROGOZIŃSKI „TEŚCIOWE MUSZĄ ZNIKNĄĆ”

MAŁGORZATA OLIWIA SOBCZAK „KOLORY ZŁA. CZERŃ”

EWA PRZYDRYGA „BLIŻEJ, NIŻ MYŚLISZ”

WARTO PRZECZYTAĆ

  • MANUEL VILAS „ORDESA”

  • MAGDA KNEDLER „MOJE PRZYJACIÓŁKI Z RAVENSBRÜCK”

  • SAYAKA MURATA „DZIEWCZYNA Z KONBINI”

  • RICHARD FLANAGAN „PIERWSZA OSOBA”

  • FRANCIS SPUFFORD „GOLDEN HILL”

JAROSŁAW CZECHOWICZ „WINNE”

Podejrzewam, że sporo tekstów poświęconych powieści Jarosława Czechowicza Winne będzie rozpoczynało się od nawiązania do blogosfery. To dość oczywisty trop, ponieważ autor od lat recenzuje Krytycznym okiem szeroko definiowaną literaturę.…

CZYTAJ DALEJ JAROSŁAW CZECHOWICZ „WINNE”

CARL ABRAHAMSSON „BEZPIECZNEJ JAZDY, MATKO”

Dziwna. Zakręcona. Zabawna. Zmuszająca do myślenia. Cokolwiek nie napisałbym na temat debiutanckiej powieści Carla Abrahamssona może okazać się niewystarczające, aby oddać wrażenia po lekturze. Bezpiecznej jazdy, matko zaskakuje czytelnika od…

CZYTAJ DALEJ CARL ABRAHAMSSON „BEZPIECZNEJ JAZDY, MATKO”

AUĐUR AVA ÓLAFSDÓTTIR „BLIZNA”

Wydawnictwo Poznańskie nie zasypia gruszek w popiele, dzięki czemu Seria Dzieł Pisarzy Skandynawskich sukcesywnie wzbogaca się o nową pozycję. Dzięki reaktywowanemu cyklowi, polski czytelnik ma okazję poznać współczesną prozę z…

CZYTAJ DALEJ AUĐUR AVA ÓLAFSDÓTTIR „BLIZNA”

KRZYSZTOF BOCHUS „BOSKI ZNAK”

Kiedy ktoś prosi mnie, aby polecić mu dobry polski kryminał retro, zawsze wspominam o serii Krzysztofa Bochusa z radcą kryminalnym Christianem Abellem. W mojej ocenie, ten cykl to znakomite połączenie…

CZYTAJ DALEJ KRZYSZTOF BOCHUS „BOSKI ZNAK”

ALEKSANDRA BOROWIEC „GWIAZDA SZERYFA”

Na temat mojego stosunku do debiutów pisałem już nie raz i nie dwa. Podchodzę do nich z lekkim dystansem, ale i sporą dozą zaufania, za każdym razem licząc na ciekawą…

CZYTAJ DALEJ ALEKSANDRA BOROWIEC „GWIAZDA SZERYFA”

ALEX MARWOOD „ZATRUTY OGRÓD”

Czytam powieści Alex Marwood od premiery Dziewczyn, które zabiły Chloe (tutaj). Styl angielskiej pisarki idealnie wpisuje się w moje wyobrażenie na temat thrillera psychologicznego. Kolejne powieści Zabójca z sąsiedztwa (tutaj)…

CZYTAJ DALEJ ALEX MARWOOD „ZATRUTY OGRÓD”

Nawigacja po wpisach

Previous page Page 1 Page 2 Page 3 Page 4 … Page 93 Next page

INSTAGRAM

nowalijki
Jeszcze kilka lat temu było tak, że kiedy czyte Jeszcze kilka lat temu było tak, że kiedy czytelnik brał do ręki powieść rozrywkową, dostawał dynamiczną akcję, zapierające dech w piersiach pościgi, kochliwego bohatera z niełatwą przeszłością, odrobinę romansu, może czasem coś na kształt majaczącego w oddali przesłania. I zasadniczo nic więcej.⁣ ⁣ Wraz z modą na thrillery psychologiczne w nurcie noir autorki (bo to one niepodzielnie rządzą w tym obszarze literatury) zaczęły odważnie wprowadzać wątki, do tej pory zarezerwowane dla prozy obyczajowej, w tym motywy przemocy wobec kobiet. W ten sposób pożeniły powieści o charakterze rozrywkowym z niełatwą tematyką, zwracając uwagę na ważne kwestie społeczne. Tą drogą kroczy Julie Clark, która w „Ostatnim locie” odważnie podkreśliła głębokie przesłanie, choć ujęte w dość umowne ramy powieści gatunkowej, jednak wybrzmiewające niezwykle głośno. I choćby dla niego warto sięgnąć po tę historię. ⁣ Całą recenzję przeczytacie na blogu - www.nowalijki.com.⁣ ⁣ Powieść ukazuje się pod patronatem bloga i ma moją rekomendację. ⁣ ⁣ Wydawnictwu Muza dziękuję za zaproszenie do współpracy!
Najlepszą ucieczką od rzeczywistości (jakiejkol Najlepszą ucieczką od rzeczywistości (jakiejkolwiek) są książki i kino. Domowe też. Dlatego dziś właśnie „Osierocony Brooklyn” nowość na dvd od @mojefilmy🖤
Przeczytane i zrecenzowane w maju. I chyba po raz Przeczytane i zrecenzowane w maju. I chyba po raz pierwszy w prawie pięcioletniej historii bloga - prymat polskiej literatury. No ale kiedy, jak nie w maju?😉
Za każdym razem, kiedy zerkam na półkę z powie Za każdym razem, kiedy zerkam na półkę z powieściami Alka Rogozińskiego, mimowolnie uśmiecham się pod nosem. Lubię komedie kryminalne jego autorstwa, choć nie jest tak, że wszystkie (a jest ich przecież kilkanaście) podobały mi się tak samo. Myślę wtedy, że pisarz wybrał sobie niełatwy gatunek z całej gamy reprezentujących literaturę popularną. ⁣ ⁣ Poczucie humoru to bardzo indywidualna sprawa i to, co bawi jednych, innych irytuje, albo co najwyżej pozostawia obojętnym. Do tego twórczość Alka Rogozińskiego nieomal automatycznie porównuje się do nieodżałowanej Joanny Chmielewskiej. Być może to skojarzenie typowe jest dla czytelników w konkretnym wieku, ale choć „Całe zdanie nieboszczyka”, „Lesio” czy „Wszystko czerwone” dla pewnego pokolenia mają status kultowych, to Rogoziński nie musi się martwić tym porównaniem, ponieważ konsekwentnie, od lat (i w mojej ocenie z powodzeniem) pracuje nad własnym stylem, co przekłada się na popularność jego powieści. ⁣ ⁣ „Teściowe muszą zniknąć” z pewnością tylko ugruntują pozycję autora na polskim rynku wydawniczym. Ta książka bowiem, to udane połączenie całkiem zgrabnie uknutej intrygi kryminalnej z charakterystycznym dla Rogozińskiego mocno przerysowanym poczuciem humoru. ⁣ ⁣ Całą recenzję przeczytacie na blogu www.nowalijki.com.⁣ ⁣ Za egzemplarz recenzencki dziękuję Wydawnictwu WAB. ⁣ ⁣ Książka ma rekomendację mojego bloga.
Dzięki ostatniej przesyłce od @moje_filmy 🖤zn Dzięki ostatniej przesyłce od @moje_filmy 🖤znów nadrobię zaległości kinowe. Zaczynam od „Kłamstwa doskonałego” i liczę, na udany seans😉
O tym, że o gustach się nie dyskutuje – powsze O tym, że o gustach się nie dyskutuje – powszechnie wiadomo. Dodałbym jeszcze, że nasze czytelnicze upodobania chadzają własnymi ścieżkami, w efekcie czego to, co jednych zachwyca, innych pozostawia obojętnym, albo wzbudza skrajne emocje. W moim przypadku tak było z powieścią „Czerwień” Małgorzaty Oliwii Sobczak.⁣ ⁣ Pierwszy tom trylogii (?) kryminalnej zachwycił czytelników, a ja znalazłem się wąskiej grupie tych, którzy tego uczucia nie podzielali. W recenzji napisałem dlaczego, ale zaznaczyłem też, że daję autorce drugą szansę, bo jest w jej historii coś, co pozwalał mi wierzyć, że kolejne książki będą po prostu lepsze. Pod warunkiem, że pisarka nie da się zagłaskać, tylko wczyta się w krytyczne oceny (a jest ich kilka) i wyciągnie daleko idące wnioski. Już podczas lektury „Czerni” z pewną ulgą stwierdziłem, że moje przypuszczenia okazały się słuszne. ⁣ ⁣ Nowa powieść Małgorzaty Oliwii Sobczak warsztatowo jest zdecydowanie lepsza (to obiektywnie), a subiektywnie – wielowątkowa historia opisana w „Czerni” bardziej przypadła mi do gustu, choć w dalszym ciągu pisarka żongluje znanymi motywami i chwytliwą tematyką. Ale, co ważne – żongluje bardzo sprawnie.⁣ ⁣ Całą recenzję przeczytacie na blogu www.nowalijki.com.⁣ ⁣ Za egzemplarz recenzencki dziękuję Wydawnictwu WAB.
Wśród modnych gatunków literackich, chętnie wy Wśród modnych gatunków literackich, chętnie wybieranych przez czytelników na całym świecie dominuje kilka, w tym thrillery psychologiczne. Powieści z pogranicza kryminału i historii obyczajowej z domieszką sensacji lub suspensu przyciągają nietypową fabułą, wyrazistymi wątkami i mocno zarysowanymi postaciami. ⁣ ⁣ Wprawdzie dotykają często trudnych tematów (jak choćby przemocy wobec kobiet), to ich główną zaletą jest zaskakująca historia i nieoczekiwane zakończenie. Oraz liczne twisty, dzięki którym opisywane wydarzania stają się jeszcze ciekawsze, co przekłada się na (nazwijmy tę cechę z przymrużeniem oka) nieodkładalność. Ponieważ powieści z tego gatunku wciąż pojawiają się na rynku wydawniczym, oczywistym wydaje się, że kolejne pisarki (bo akurat w tej dziedzinie literatury popularnej królują kobiety) starają się urozmaicić następną powieść, dzięki czemu definicja gatunku staje się coraz pojemniejsza. ⁣ ⁣ Mam wrażenie, że Ewa Przydryga, autorka „Bliżej, niż myślisz” doskonale zna mechanizmy kreowania takich historii. Umiejętnie łączy najlepsze elementy prozy gatunkowej, zarówno takie, które czytelnicy kochają i te, które dla części odbiorców mogą wydawać się niespecjalnie intrygujące. Ale właśnie konsekwentne mieszanie różnych konwencji sprawia, że historia Niki Werner to powieść, od której nie sposób się oderwać. ⁣ ⁣ Klimatyczna, zaskakująca, … nie do końca odkrywcza, ale na swój sposób pokręcona opowieść, w której prawda jest tak samo istotna, jak jej zniekształcona wersja. ⁣ ⁣ Całą recenzję przeczytacie na blogu www.nowalijki.com.⁣ ⁣ Za egzemplarz recenzencki dziękuję Wydawnictwu Muza SA.
3.06 premiera thrillera „Ostatni lot” Julie Cl 3.06 premiera thrillera „Ostatni lot” Julie Clark od @wydawnictwomuza. Czytałem, rekomenduję i patronuję między innymi z @kasia_i_ksiazki🖤, u której na IG znajdziecie przepremierową opinię. Moja recenzja w okolicy dnia premiery😉
Jakoś tak się złożyło, że do tej pory nie ul Jakoś tak się złożyło, że do tej pory nie uległem specjalnie czarowi powieści Wojciecha Chmielarza, mimo że autor pisze swoje historie w bliskim mi stylu i klimacie. Na długo przed blogiem przeczytałem „Osiedle marzeń” oraz „Wampira” i choć sobie obiecałem, że uzupełnię obie serie, pozostałe części wciąż czekają na lekturę. ⁣ ⁣ Nowe tytuły także muszą uzbroić się w cierpliwość, choćby dlatego, że choć Chmielarza czyta się naprawdę dobrze, to jednak jego fabuły mają słuszną objętość i wymagają czasu. Ale widzę też światełko w tunelu, ponieważ jestem po lekturze „Wyrwy”, którą z narastającą przyjemnością pochłonąłem w jeden dzień. Wprawdzie z jakiegoś powodu założyłem, że sięgam po kryminał, a otrzymałem miks gatunkowy z naciskiem na thriller psychologiczno – obyczajowy, to dla mnie był to strzał w dziesiątkę. ⁣ ⁣ Lubię takie nieoczywiste historie, w których wątki quasi – sensacyjne przenikają się z obyczajowymi; owszem, występują nieoczekiwane zwroty akcji, ale po części służą one po prostu zaskakiwaniu czytelnika, a po części pozwalają fabule rozwinąć się w nieoczekiwanym kierunku. „Wyrwa” jest jedną z takich powieści – podoba mi się pomysł na jej konstrukcję i ja kupuję ten koncept. ⁣ ⁣ Całą recenzję przeczytacie na blogu - www.nowalijki.com. ⁣ ⁣ Dziękuję Wydawnictwu Marginesy za egzemplarz recenzencki.
Nie ukrywam, że jestem fanem Marilyn Monroe. Dlat Nie ukrywam, że jestem fanem Marilyn Monroe. Dlatego do kolekcji filmów i książek musiała dołączyć figurka @originalfunko. Amerykański oddział @amazon jak zawsze szybko, sprawnie i hmmm ... w dobrej cenie. A dziś wieczorem „Pół żartem, pół serio”. Widziałem kilka razy i zawsze tak samo dobrze się bawię przy tej komedii. Dobrej soboty!😊
O tym, że Remigiusz Mróz pisze dużo, wiedzą zarówno fani jak i ci, którzy tempo jego pracy literackiej przyrównują do dokonań Józefa Ignacego Kraszewskiego. O tym, że popularny autor cyklu o Chyłce i Zordonie ma w szufladzie (z pewnością przepastnej) sporo gotowego materiału też wiadomo i to od samego Mroza.⁣ ⁣ „Lot 202” to jeden z projektów, który najpierw wylądował we wspomnianej szufladzie, aby po gruntownej redakcji, przepisaniu całych fragmentów i przede wszystkim uaktualnieniu kwestii technicznych ukazać się w końcu drukiem. Autor wspomina o tym w tradycyjnym Posłowie, a ja napiszę, że z chęcią poznałbym inne książki z tej szuflady, ponieważ Lot 202 to kawał dobrej literatury sensacyjnej, która w połączeniu z political (nie do końca) fiction daje mieszankę nomen omen wybuchową. ⁣ ⁣ Lubię, kiedy książka (niezależnie od gatunku) przykuwa mnie do lektury na amen, odpuszczając dopiero po przeczytaniu ostatniego zdania. I choć klimaty sensacyjno – polityczne niekoniecznie należą do moich ulubionych, to „Lot 202” czyta się sam, a ostatnie kilkadziesiąt stron na wstrzymywanym oddechu (co nie jest łatwe, ale wykonalne). Jak za starych, dobrych czasów pierwszych „Forstów”. ⁣ ⁣ Całą recenzję przeczytacie na blogu. ⁣ ⁣ Wydawnictwu Filia/Mroczna Strona dziękuję za egzemplarz recenzencki.
Po pandemicznej posusze dziś pierwszy od dwóch m Po pandemicznej posusze dziś pierwszy od dwóch miesięcy wysyp nowości. Na który tytuł czekaliście najbardziej? A może Wasza wyczekana premiera wciąż przed Wami? Dajcie znać😉
Twórczości Małgorzaty Rogali przyglądam się i Twórczości Małgorzaty Rogali przyglądam się i kibicuję od początku pisania bloga. Od mojego pierwszego spotkania z prozą poczytnej autorki minęło pięć lat i w tym czasie wiele się wydarzyło. Do rąk czytelników trafiły dwie serie kryminalne i kilka opowiadań, a wszystkie pozycje charakteryzuje skomplikowana zagadka, rozbudowana psychologia postaci, wreszcie wyraźnie widoczne wyczulenie pisarki na drażliwe kwestie społeczne.⁣ ⁣ Udane połączenie kryminału z powieścią obyczajową sprawa, że po kolejną książkę Małgorzaty Rogali sięgam w ciemno, mając gwarancję literatury rozrywkowej na wysokim poziomie, pisanej z dbałością o urodę języka, z zaskakującym głównym wątkiem kryminalnym i sympatycznymi postaciami. Nie inaczej jest w przypadku „Ostatniego skoku”, w którym autorka, mocniej niż w innych książkach, powraca do lubianego przez siebie wątku związanego ze sztuką. ⁣ ⁣ Historię zuchwałej napaści na właścicielkę firmy jubilerskiej pisarka łączy z opowieścią o ludziach cyrku, rozrywki dziś może trochę zapomnianej, ale wciąż u wielu czytelników z pewnością budzącej spory sentyment. Trudno zresztą nie oprzeć się wrażeniu, że to połączenie tylko na pozór nie ma ze sobą związku, wszak sztuka niejedno ma imię. ⁣ ⁣ Powieść ukazuje się pod patronatem mojego bloga.⁣ ⁣ Dziękuję Wydawnictwu Skarpa Warszawska za egzemplarz recenzencki.
No to jak? @netflixpl odpalony i maraton z Harrym No to jak? @netflixpl odpalony i maraton z Harrym Potterem? Ja z przyjemnością w najbliższym czasie zrobię sobie powtórkę, mimo że filmy mam na wyciągnięcie ręki ... na półce😁
Jak ten czas ucieka! Jeszcze całkiem niedawno cie Jak ten czas ucieka! Jeszcze całkiem niedawno cieszyłem się, że Wydawnictwo Czwarta Strona Kryminału wznowiło po latach Kwartet Szetlandzki Ann Cleeves. Potem z niecierpliwością czekałem na kolejne części cyklu, który ostatecznie rozrósł się do ośmiu tomów.⁣ ⁣ „Grząska ziemia” to siódma odsłona serii i za jakiś czas przyjdzie się pożegnać z klimatyczną opowieścią kryminalną z mocno zaakcentowanymi wątkami obyczajowymi. Polubiłem tę sagę lata temu, z przyjemnością wróciłem do niej późną jesienią 2018 roku, a teraz po cichu liczę (a właściwie marzę), że może wydawnictwo zrobi swoim czytelnikom i fanom angielskiej powieściopisarki niespodziankę. Cleeves ma bowiem na koncie kilka serii, które wciąż czekają na publikuję po polsku. Póki co, po „Grząskiej ziemi” czeka w kolejce tom ósmy Serii Szetlandzkiej, na stronie internetowej autorki oznaczony jako finalny. ⁣ ⁣ Seria Szetlandzka Ann Cleeves ukazuje się pod patronatem mojego bloga.⁣ ⁣ Całą recenzję przeczytacie na www.nowalijki.com⁣ ⁣ Dziękuję Wydawnictwu Czwarta Strona Kryminału za egzemplarz recenzencki.
Przyznam, że oglądanie filmu w tygodniu to dla m Przyznam, że oglądanie filmu w tygodniu to dla mnie pewna ekstrawagancja, ale czasy mamy takie, że wszystko stoi na głowie. Seans, jak zwykle, dzięki @moje_filmy🖤
Zośka Papużanka publikuje może niezbyt często, Zośka Papużanka publikuje może niezbyt często, ale za to na każdą jej książkę czytelnicy, którzy poznali się na talencie pisarki, czekają z niecierpliwością. Autorka specjalnie nie rozpieszcza swoich fanów, pisząc rzadko, ale jednoczenie tak, że tę prozę pamięta się długo po lekturze. Tak było z debiutancką „Szopką”, drugą powieścią „On”, nie inaczej będzie w przypadku „Przez”. Miłośnicy krótkiej formy docenią z pewnością zbiór opowiadań „Świat dla ciebie zrobiłem”. Wracają jednak do powieści, ta najnowsza, to z pozoru prosta historia, jakich wiele, ale Papużanka pisze ją po swojemu, tym specyficznym, typowym dla niej stylem. To proza wymagająca, ale jednocześnie niepozwalająca od siebie odpocząć, nęcąca formą i przykuwająca uwagę niuansami, niedopowiedzeniami, treścią ukrytą między kolejnymi zdaniami.⁣ ⁣ Całą recenzję przeczytacie na blogu www.nowalijki.com.⁣ ⁣ Wydawnictwu Marginesy dziękuję za egzemplarz recenzencki.
Poniedziałek ... niech Moc będzie z Nami ... alb Poniedziałek ... niech Moc będzie z Nami ... albo jakoś tak!😊
Kryminał spod znaku cozy mystery ma tak długą i Kryminał spod znaku cozy mystery ma tak długą i bogatą historię, że można by mu poświęcić całą serię wpisów. W Polsce, mimo wielkiej popularności Agathy Christie – jednej z prekursorek gatunku, nie doczekaliśmy się wielu tekstów w tym klimacie. Z pewnością autorką, która z powodzeniem tworzy fabuły w stylu cozy mystery jest Katarzyna Puzyńska, ale jej seria od pewnego czasu rozwija się w dość nieoczekiwanym kierunku. Do głowy przychodzi mi także twórczość Anny Klejzerowicz i Hanny Greń, której „Więzy krwi” to drugi tom serii z byłą policjantką Dionizą Remańską. ⁣ ⁣ Zastanawiam się, dlaczego popularny gatunek średnio przyjął się na rodzimym rynku wydawniczym – być może dlatego, że polska wieś to nie angielska prowincja, a bohaterkom i bohaterom brak specyficznego uroku panny Marple.⁣ ⁣ Cieszę się jednak, że powstają takie powieści, jak „Więzy krwi”, bo idealnie wypełniają lukę w i tak bogatej ofercie wydawniczej. Wprawdzie w moich osobistych wyborach czytelniczych pierwszeństwo mają autorki i autorzy anglosascy, to z ciekawością sięgam także po rodzime powieści, choćby po to, aby ocenić, jak lubiany przeze mnie gatunek odnajduje się w polskich realiach. ⁣ ⁣ Całą recenzję przeczytacie na blogu www.nowalijki.com⁣ ⁣ Wydawnictwu Czwarta Strona Kryminału za egzemplarz recenzencki.
Zaglądam na chwilę, życzę Wam dobrej i słonec Zaglądam na chwilę, życzę Wam dobrej i słonecznej soboty!😊Znikam sprzątać, sprawdzać wypracowania, czytać i oglądać. No i pisać, bo znów mam tyły z tekstami na bloga. Miłego!😊👋🏻

GOODREADS

Na półce: przeczytane

Niewidzialni
liked it
Niewidzialni
by Roy Jacobsen
Włoski nauczyciel
liked it
Włoski nauczyciel
by Tom Rachman
Pokrzyk
liked it
Pokrzyk
by Katarzyna Puzyńska
Iluzjonista
liked it
Iluzjonista
by Remigiusz Mróz

goodreads.com

Najnowsze wpisy

  • JULIE CLARK „OSTATNI LOT”
  • ALEK ROGOZIŃSKI „TEŚCIOWE MUSZĄ ZNIKNĄĆ”
  • MAŁGORZATA OLIWIA SOBCZAK „KOLORY ZŁA. CZERŃ”
  • EWA PRZYDRYGA „BLIŻEJ, NIŻ MYŚLISZ”
  • WOJCIECH CHMIELARZ „WYRWA”

ARCHIWUM BLOGA

SZUKAJ

OSTATNI WPIS

NAJNOWSZY WPIS

PATRONAT BLOGA

TERAZ CZYTAM

NOWALIJKI | Designed by: Theme Freesia | WordPress | © Copyright All right reserved