„Niebezpieczna gra” Joanna Opiat – Bojarska PATRONAT

www.czwartastrona.pl

Informacje o książce

autorka Joanna Opiat – Bojarska
tytuł Niebezpieczna gra

wydawnictwo Czwarta Strona
miejsce i rok wydania Poznań 2016
liczba stron 436

egzemplarz recenzencki
premiera 9 listopada 2016

patronat medialny bloga






Dziesiąta powieść w dorobku Joanny Opiat – Bojarskiej to jednocześnie drugi tom serii kryminalno – obyczajowej z psycholog Aleksandrą Wilk. Jej dramatyczne i zagmatwane losy czytelnicy poznali w Grze pozorów (tutaj). Wydawać by się mogło, że po wydarzeniach opisanych w pierwszej części, główna bohaterka choć trochę odetchnie. Niestety, jeden telefon sprawi, że jej życie znów zacznie pędzić jak szalone, a stawka ponownie okaże się bardzo wysoka. 

Kiedy do jednego z łódzkich szpitali trafia ciężko ranny mężczyzna, okazuje się, że w wyniku wypadku doznał amnezji. Przypomina sobie jedynie nazwisko pewnej kobiety. Znajomy  lekarz prosi Aleksandrę Wilk o pomoc, a kobieta godząc się na współpracę nie zdaje sobie sprawy, że za tą historią kryją się wydarzenia, o których wolałaby nie pamiętać.

W tym samym czasie policjantka Urszula Zimińska po raz kolejny próbuje poskładać w jedną całość fragmenty śledztwa, które dotyczy morderstwa sprzed lat. Nadal na wolności jest człowiek, który zamordował ekscentryczną aktorkę, od lat mieszkającą samotnie w wielkim domu. Pojawia się szansa na rozwiązanie sprawy, kiedy okazuje się, że w zasięgu ręki policjantki jest, tak przez nią wyczekiwany, pewien dowód rzeczowy. Teraz wystarczy jedynie zlokalizować jego właściciela i istnieje możliwość, że pomoże on w rozwiązaniu zagadki. Tylko kwestią czasu jest, kiedy drogi kobiet przetną się na jednej z łódzkich ulic i ramię w ramię rozpoczną niebezpieczną grę, podejmując się wielkiego ryzyka …  

W Niebezpiecznej grze Joanna Opiat – Bojarska wysyła Aleksandrę do Łodzi, miasta, które ostatnio złapało drugi oddech,  przynajmniej na kartach powieści sensacyjnych. Pani psycholog opuszcza na jakiś czas rodzinny Poznań, który kojarzy się jej tylko z dramatycznymi wydarzeniami związanymi ze śmiercią męża. Zmiana otoczenia dobrze robi zarówno bohaterce, jak i samej powieści. Dzięki temu zabiegowi łatwiej jest zrozumieć pewne zachowania Aleksandry, a i sama historia może rozgrywać się w oderwaniu od wydarzeń z poprzedniego tomu. Historia kryminalna, opisana w Niebezpiecznej grze, to zupełnie nowe śledztwo i inni bohaterowie. Aleksandrze w Łodzi towarzyszy znana już czytelnikom przyjaciółka, a pałająca nienawiścią szwagierka pojawia się tylko przez moment. Myślę jednak, że o tej postaci tak szybko nie zapomnimy. Wszak Aleksandra mocno zaszła jej za skórę. 

Nie zdradzając niczego konkretnego z fabuły, mogę jednak napisać, że motywem przewodnim tej odsłony serii z Aleksandrą Wilk jest pokazanie jej przeszłości. To wydarzenia sprzed ponad dwudziestu lat powracają do Aleksandry jak bumerang, wywracając jej obecne życie do góry nogami. Przyznam, że nie spodziewałem się takiego obrotu sprawy i przez dłuższy czas nie mogłem się zdecydować, czy tak poprowadzony wątek bohaterki mi odpowiada. Ostatecznie przekonałem się do takiego pokazania jej przeszłości, szczególnie kiedy poplątana intryga unaoczniła pomysł autorki na fabułę. Drugim ciekawym tematem jest ukazanie na kartach powieści funkcjonowania rynku dzieł sztuki w Polsce. Eleganckie aukcje, wielkie pieniądze i chęć obcowania z pięknymi przedmiotami – to jedno, niekoniecznie czyste interesy  – to drugie. Tam, gdzie w rachubę wchodzą setki tysięcy złotych, pojawia się także zadrość i chęć łatwego zysku. Nawet za cenę życia. 

Joanna Opiat – Bojarska definiuje swoje powieści pewnym równaniem: realizm plus emocje do potęgi plus zwroty akcji. To już sprawdzona recepta na udaną powieść kryminalną z rozbudowanym wątkiem obyczajowym. I taka też jest Niebezpieczna gra, którą charakteryzuje skomplikowana intryga, ciekawy temat i wyraziste postaci. Podczas czytania nowej książki zwróciłem uwagę na dwie rzeczy. Po pierwsze narracja. Autorka zrezygnowała z bardzo szczegółowego opisu rzeczywistości (co można było zauważyć podczas lektury Gry pozorów), dzięki czemu fabuła jest lżejsza, bardziej przejrzysta językowo. Pozwala to na wyeksponowanie istotnych dla ciągu wydarzeń wątków, które nie gubią się w zawiłościach tekstu. I druga kwestia – Aleksandra Wilk. W Niebezpiecznej grze jest zdecydowanie bardziej sympatyczna, poukładana i zaangażowana w budowanie relacji zarówno z dziećmi, jak i innymi bohaterami. W poprzedniej powieści budziła zaciekawienie, ale trochę irytowała, w nowej odsłonie jakoś łatwiej ją zrozumieć i nawet polubić. Podoba mi się taka, być może drobna, ale z pewnością zauważalna zmiana w prowadzeniu narracji i budowaniu postaci w Niebezpiecznej grze

foto Tomasz Radochoński www.instagram.com/nowalijki

Najnowsza powieść Joanny Opiat – Bojarskiej ma może odrobinę wolniejsze tempo, ale dzięki temu pozwoliło autorce skupić się na zbudowaniu skomplikowanej intrygi, łączącej w sobie wydarzenia z przeszłości z teraźniejszością. Połączenie wątków kryminalnych z obyczajowymi i ciekawa tematyka w tle sprawiają, że powieść czyta się z dużym zainteresowaniem. Wprawdzie niektóre rozwiązania w fabule niezbyt mi się podobały, ale w ogólnym rozrachunku mogę napisać, że nowa historia Aleksandry Wilk wciąga i intryguje. I jak zawsze, kiedy tylko przeczytałem ostatnie zdanie, zacząłem się zastanawiać, co jeszcze wydarzy się w życiu pani psycholog z Poznania. Coś mi się zdaje, że do nudnego i poukładanego życia droga jeszcze daleka. 

Nowalijki oceniają 5/6



Dziękuję Wydawnictwu Czwarta Strona 
za udostępnienie egzemplarza do recenzji 
i umożliwienie objęcia powieści
patronatem medialnym bloga