Skip to content

NOWALIJKI

TOMASZ RADOCHOŃSKI PISZE O KSIĄŻKACH

STRONA GŁÓWNA
PRZECZYTANE
PATRONATY
WSPÓŁPRACA
MOJA BLOGOSFERA
KONTAKT

SZUKAJ …

WSPÓŁPRACA/WYDAWNICTWA

SZUKAJ

SZUKAJ …

Najnowsze wpisy

SIMON STRANGER „LEKSYKON ŚWIATŁA I MROKU”
PRZEMYSŁAW SEMCZUK „CYKLON”
SARAH A. DENZIL „ŚMIERTELNE KŁAMSTWA”
RUTH WARE „POD KLUCZEM”
MAGDA STACHULA „STRACH, KTÓRY POWRACA”

ARCHIWUM BLOGA

ARCHIWUM BLOGA

INSTAGRAM

nowalijki

Lubię literaturę skandynawską, którą na moim

Lubię literaturę skandynawską, którą na moim blogu reprezentują przede wszystkim powieści kryminalne i od pewnego czasu także kolejne tytuły z reaktywowanej po latach Serii Skandynawskiej Wydawnictwa Poznańskiego. Nie będę też specjalnie oryginalny, kiedy napiszę, że cenię sobie dramaty Henrika Ibsena, ale z jego twórczością czytelnik spotyka się już w szkole średniej. Prozę i dramat z północy Europy lubię za celne i równocześnie wyważone spojrzenie na społeczeństwo, uważną diagnozę nękających go problemów, skupienie się na budowaniu relacji lub ich analizie.⁣
⁣
Czytając „Leksykon światła i mroku” popularnego w Norwegii Simona Strangera uświadomiłem sobie, że mało wiem o historii tej części Europy w kontekście II wojny światowej. Owszem, pamiętam, że Norwegowie wciąż nie przepracowali do końca problemu kolaboracji z Niemcami (o tym zresztą, po części, traktuje książka Strangera), a z lektur szkolnych przychodzą mi na myśl „Niemcy” Leona Kruczkowskiego, w dramacie którego pojawia się wątek rozgrywajacy się w okupowanej Norwegii. Dlatego jeszcze w trakcie lektury „Leksykonu światła i mroku” poczytałem co nieco o Henrym Rinnanie – jednym z niechlubnych symboli II wojny światowej, którego postać odgrywa w prozie Strangera istotną rolę. ⁣
⁣
Całą recenzję przeczytacie na blogu www.nowalijki.com - zapraszam!⁣
⁣
Dziękuję Wydawnictwu Literackiemu za egzemplarz recenzencki. ⁣
⁣
#simonstranger#leksykonświatłaimroku#wydawnictwoliterackie#Leksikonomlysogmørke#bookreview#bookblogger#bookrecommendations#booklover#instabookstagram#bookstagram#instareading#readingtime#readingbooks#worldwartwo#worldwartwohistory#norwey#literaturanordica#literaturanorweska

Rynek wydawniczy, także w Polsce, opanowała swoi

Rynek wydawniczy, także w Polsce, opanowała swoista moda na książki z gatunku fikcji historycznej o tematyce obozowej. Mimo że od wydarzeń z czasów II wojny światowej minęło tyle lat, naszym obowiązkiem jest pamiętać o milionach zamordowanych z zimną krwią ludzi. Stare powiedzenie mówi, że historia jest nauczycielką życia i lubi się powtarzać, dlatego sięgając po szeroko rozumianą literaturę obozową warto i wzruszyć się, i przede wszystkim wyciągnąć wnioski na przyszłość. ⁣
⁣
Wybierając kolejną lekturę trzeba jednak pamiętać, że książka książce nierówna i nie każdy krzyczący do nas tytuł z listy bestsellerów to proza wartościowa, zgodna z prawdą historyczną, o czym coraz częściej przypominają historycy, dopatrując się niebezpiecznych dla pełnego obrazu wydarzeń skrótów, przemilczeń lub przeinaczeń. ⁣
⁣
Na tym tle nowa powieść Przemysława Semczuka „Cyklon” to chlubny wyjątek. Autor, którego cenię za rzetelne pisarskie rzemiosło i reporterską staranność w dociekaniu prawdy, napisał naprawdę mocną, przejmującą opowieść rodzinną z niezwykłą historią w tle. Momentami wręcz nieprawdopodobną, ale dzięki temu, że opartą na faktach – potwierdzającą myśl, że najmocniejsze historie pisze życie. ⁣
⁣
Całą recenzję przeczytacie na blogu - www.nowalijki.com. ⁣
⁣
Autorowi i Wydawnictwu Świat Książki dziękuję za egzemplarz recenzencki. ⁣
⁣
#przemysławsemczuk#cyklon#świaksiążki#wydawnictwoświatksiążki#czytamypolskichautorów#czytamypolskieksiążki#powieśćobyczajowa#powieśćnafaktach#bookstagrampl#bookstagrammer#bookreview#bookblog#bookblogger#nowalijkiczytają#nowalijkirecenzują#zdjęciedlaksiążki#książkadlaciebie#książkanadziś

Brytyjska powieściopisarka Sarah A. Denzil zadomo

Brytyjska powieściopisarka Sarah A. Denzil zadomowiła się już na polskim rynku wydawniczym. Jej powieści można z pewnością zaliczyć do modnego gatunku thrillera psychologicznego, ale łatwo zauważyć, że styl autorki swobodnie wędruje między powieścią obyczajową, kryminałem, prozą psychologiczną i wspomnianym thrillerem. Warto o tym pamiętać, sięgając po piątą opublikowaną po polsku książkę Denzil. ⁣⁣
⁣⁣
„Śmiertelne kłamstwo” w mojej ocenie to powieść psychologiczna lżejszego, bardziej rozrywkowego kalibru, bez pędzącej na oślep akcji, ale z zaskakującym czytelnika finałem. Owszem, niektórych rozwiązań można było się spodziewać, inne autorka wyciągnęła znienacka niczym królika z kapelusza, ale trzeba przyznać, że całość da się logicznie wytłumaczyć. ⁣⁣
⁣⁣
Denzil to jedna z tych pisarek, których fabuły nie wpłyną znacząco na rozwój powieści popularnej, ale za to potrafią dostarczyć rozrywki na przyzwoitym poziomie, a przy okazji przemycić wątki społeczne czy obyczajowe. ⁣⁣
⁣⁣
Całą recenzję przeczytacie na blogu www.nowalijki.com. ⁣⁣
⁣⁣
Dziękuję Wydawnictwu Fila/Mroczna Strona za egzemplarz recenzencki. ⁣
⁣
#sarahadenzil#śmiertelnekłamstwa#filiamrocznastrona#wydawnictwofilia#theliarssister#bookstagram#bookishpost#bookreview#bookreader#bookblogger#czytaniejestfajne#książkanadziś#igreader#igreads

Wprawdzie nie zaliczam Ruth Ware do ulubionych aut

Wprawdzie nie zaliczam Ruth Ware do ulubionych autorek thrillerów psychologicznych i kryminałów, ale jej debiut „W ciemnym, mrocznym lesie” wspominam dobrze, choć to książka co najwyżej dobra. Po dwie kolejne, wydane po polsku, nie sięgnąłem, ale najnowsza – „Pod kluczem” przykuła moją uwagę. Przede wszystkim motywem starego domostwa z licznymi tajemnicami i fabułą nawiązującą do lubianego przeze mnie toposu. ⁣
⁣
Do samej książki podszedłem jednak bez większych oczekiwań, mając w pamięci niedawne rozczarowanie w postaci „Nawiedzonego domu” Johna Boyne’a, w opowieści którego zabrakło klimatu niepokoju rodem z gotyckiej prozy Henry’ego Jamesa, czy piszącej później Shirley Jackson. ⁣
⁣
Wygląda na to, że czytelnicza intuicja i tym razem mnie nie zawiodła. „Pod kluczem” to powieść wiele obiecująca, ale w ostatecznym rozrachunku nie spełniła moich oczekiwań. To historia sprawnie napisana (a może powinienem sprecyzować – przetłumaczona), wykorzystująca znane motywy i adaptująca je do dzisiejszych czasów, ale pozbawiona mrocznego klimatu, z irytującą bohaterką oraz (ale to akurat lubię) przerysowanym zakończeniem.⁣
⁣
Całą recenzję przeczytacie na blogu - zapraszam na www.nowalijki.com.⁣
⁣
Wydawnictwu Czwarta Strona Kryminału dziękuję za egzemplarz recenzencki. ⁣
⁣
#ruthware#podkluczem#czwartastrona#czwartastronakryminału#recenzja#bookreview#czytambolubie#czytaniejestsexy#czytaniejestfajne#bookblogger#bookblogging#bookstagrampl#booklover#bookcommunity#zdjęciedlaksiążki#książka#książkadobranawszystko#książkanadziś#booksofig#igreads#readingtime#readingbooks

Kiedy w 2016 roku przyjmowałem do recenzji debiut

Kiedy w 2016 roku przyjmowałem do recenzji debiutancką powieść Magdy Stachuli „Idealna” nie wiedziałem, czego się spodziewać. Thriller psychologiczny dopiero zdobywał w Polsce popularność, ale historia młodego małżeństwa okazała się sprawnie napisaną, trzymającą do końca w niepewności historią. ⁣
⁣
Kolejne książki Stachuli raz bardziej do mnie trafiały, raz niekoniecznie, ale trudno było nie zauważyć, że ich autorka ostro pracuje nad warsztatem i czwartą powieść „Oszukana” w prywatnym rankingu oceniłem najwyżej – tak bardzo przypadła mi do gustu. I wtedy pojawił się „Strach, który powraca”, kontynuacja losów bohaterów „Idealnej”. ⁣
⁣
Klasyczny thriller psychologiczny, gęsty od emocji, początkowo prowadzony niespiesznie aż do finału, który pozostawia czytelnika z niedosytem i oczekiwaniem na więcej. Solidne połączenie powieści obyczajowej z suspensem, tak charakterystycznym dla prozy angielskiej. ⁣
⁣
Warto pamietać, że Magda Stachula wygrywa tym, o czym już kiedyś pisałem – jej fabuły rozgrywają się w Polsce. I to jeszcze jeden ich niezaprzeczalny atut.⁣
⁣
Całą recenzję przeczytacie na blogu, gdzie opublikowałem opinie o wszystkich powieściach Magdy Stachuli. ⁣
⁣
Dziękuję Wydawnictwu Znak za egzemplarz recenzencki. ⁣
⁣
#magdastachula#strachktórypowraca#wydawnictwoznak#czytamypolskieautorki#czytamypolskieksiążki#czytamypolskiekryminały#thrillerpsychologiczny#lubięczytać#recenzjaksiazki#czytambolubie#kochamksiążki#kochamczytać#bookblogger#bookblogging#bookblog#nowalijkirecenzują#nowalijkiczytają#zdjeciedlaksiazki

Tak czytelniczo prezentował się czerwiec. Teore

Tak czytelniczo prezentował się czerwiec. Teoretycznie najsłabszy miesiąc pod względem czasu na książki. Drugim takim miesiącem jest wrzesień, ale w tym roku wszystko stanęło na głowie ... Ostatnio lepiej pisze mi się sprawozdania do pracy niż recenzje - mam więc pięć tekstów do nadrobienia😬Jak dobrze, że robię sobie notarki, bo ... właśnie zacząłem kolejną powieść. Przez chwilę dopadł mnie kryzys czytelniczy, ale już sobie poszedł. I pewnie gdzieś się czai - jak zawsze🤔😉#booksonbooksonbooks#booksonbooks#june2020#czerwiec#czerwiec2020#przeczytane#bookishpost#bookblog#bookblogger#bookbloggershub#bookbloggersofinstagram#czytamy#czytam#przeczytanew2020#igreads

Seans filmowy we wtorek? To oznacza, że powoli pr

Seans filmowy we wtorek? To oznacza, że powoli przestawiam się na tryb letni. Czerwiec zawsze daje mi w kość i ten nie był lepszy. Do tego trzy miesiące zdalnego nauczania swoje zrobiły. Ale urlop na horyzoncie i jakoś tak od razu lepiej. Póki co, nowość od @moje_filmy - nie jestem fanem aktorstwa Bena Afflecka, ale film zapowiada się interesująco😉#mojefilmy#benaffleck#thewayback#premieradvd#dvd#dvdmovie#dvdpremiere#movieevening#movietime#cinemaathome#cinemamoments#film#wieczórfilmowy#filmnadziś#oglądamy#watchingdvd#watchingdvdmovie

O tym, że pisanie komedii kryminalnych to niezwy

O tym, że pisanie komedii kryminalnych to niezwykle trudne zadanie, wspominałem już kiedyś przy recenzji książek Alka Rogozińskiego. Poczucie humoru to kwestia indywidualna i albo czytelnik złapie z autorem nić porozumienia, albo nic z tego. Wtedy obie strony mogą poczuć się w pewnym sensie mocno rozczarowane. Jednak nawet najlepszym zdarzają się słabsze fabuły i to normalna kolej rzeczy – wychowałem się na powieściach Joanny Chmielewskiej, ale o tych, wydanych na początku lat dwutysięcznych wolałbym nie pamiętać. ⁣
⁣
Iwona Banach to dla mnie zupełnie nowe nazwisko, choć autorka ma na swoim koncie kilka opublikowanych książek. Przeczytałem właśnie „Niedaleko pada trup od denata”, głównie dlatego, że nieomal natychmiast kupił mnie tytuł, świadczący o językowym wyczuciu autorki. A sama treść? Tu, przyznam, tak sobie. Są w tej komedii kryminalnej elementy, które bardzo mi się spodobały, są i takie, które nie przypadły mi do gustu. Mamy z autorką, w gruncie rzeczy, podobne poczucie humoru, ale to za mało, aby napisać, że wszystko mi w tej książce zagrało. ⁣
⁣
Całą recenzję przeczytacie na blogu www.nowalijki.com.⁣
⁣
#iwonabanach#wydawnictwodragon#niedalekopadatrupoddenata#komedia#komediakryminalna#powieść#bookstagram#bookstagrampl#bookstagramtogether#bookstagramtopasja#booklover#bookblog#bookblogger#książkadlaciebie#zdjęciedlaksiążki#czytamwszędzie#czytaniejestfajne#czytanienieboli#bookishpost

Premiera kolejnej powieści w ramach @seriaskandy

Premiera kolejnej powieści w ramach @seriaskandynawska już 15.07, ale dzięki uprzejmości @wydawnictwo_poznanskie „Poparzone dziecko” Stiga Dagermana już u mnie. ⁣⁣⁣
⁣⁣⁣
Recenzje wszystkich dotychczas wydanych książek w nowej odsłonie Serii Dzieł Pisarzy Skandynawskich przeczytacie na blogu - zapraszam😊⁣⁣⁣
⁣⁣⁣
#seriadziełpisarzyskandynawskich#seriaskandynawska#steigdagerman#poparzonedziecko#skandynawia#szwecja#czytamy#czytaniemaznaczenie#czytaniemasens#booksonbooksonbooks#bookrecommendations#bookishpost#bookblogger#bookblog#bookstagram#bookstagramtopasja#zdjeciedlaksiążki#bookcover

Być może kojarzycie film Wesa Cravena „Krzyk

Być może kojarzycie film Wesa Cravena „Krzyk”, który doczekał się trzech kontynuacji i niejednej parodii. A może pamiętacie „Koszmar minionego lata”? Oba tytuły to produkcje z pogranicza horroru, thrillera i kryminału. A w zasadzie mniej lub bardziej inteligentne pastisze popularnych gatunków, bezwstydnie wykorzystujących lubiane przez filmowców i widzów chwyty. Tę nutę parodii słychać (i widać wyraźnie) w cyklu Cravena, reżysera najbardziej znanego z „Koszmaru z ulicy Wiązów”. W „Krzyku” puszcza do widza perskie oko, śmiejąc się z klasycznego slashera, w którym się specjalizował, rozbiera go na czynnikim pierwsze i przypomina, że najbardziej boimy się filmów, które już kiedyś widzieliśmy. Z inną obsadą, ale podobną fabułą, złowieszczą muzyką i obowiązkowym dreszczykiem podniecenia. ⁣⁣
⁣⁣
Nie bez powodu wspominam „Krzyk” przy recenzji powieści „Ktoś jest w twoim domu” Stephanie Perkins. Amerykańska autorka napisała bowiem fabułę, która łączy w sobie cechy powieści dla młodzieży z klasycznym slasherem. Bawi się najbardziej charakterystycznymi elementami gatunku, odwołuje do zgranych motywów, tworząc lekką, zabawną i przede wszystkim – tylko i wyłącznie rozrywkową historię. ⁣⁣
⁣⁣
Połączenie YA ze slasherem popularnym w latach osiemdziesiątych dla jednych czytelników okaże się całkiem udanym żartem, dla innych zestawieniem nie do przyjęcia. Po skrajnych opiniach widać, że moja teza nie wzięła się znikąd.⁣
⁣
Całą recenzję przeczytacie na blogu www.nowalijki.com.⁣
⁣
Dziękuję Wydawnictwu Zysk i S-ka za egzemplarz recenzencki.

Wielokrotnie wspominałem na łamach bloga, że je

Wielokrotnie wspominałem na łamach bloga, że jestem wielkim fanem literatury skandynawskiej, a powieści kryminalne z północny Europy należą do moich ulubionych. Szczególnie cenię sobie twórczość Jørna Liera Horsta, którego cykl o Williamie Wistingu lubię za nieco melancholijny klimat, rzetelność w opisie pracy policji i spokojne tempo fabuły. ⁣
⁣
Z tym większy zaciekawieniem sięgnąłem po „Punkt zero” – pierwszy tom nowej serii, napisanej w duecie z Thomasem Engerem. Wprawdzie twórczość tego autora jest dla mnie wciąż wielką niewiadomą, to dwóch poczytnych pisarzy z Norwegii, tworzących literacki tandem jest wystarczającym powodem, aby sięgnąć po ich wspólne dzieło. ⁣
⁣
Z ulgą mogę napisać, że to pierwsze spotkanie okazało się ze wszech miar udane, a połączenie skrupulatności w opisie rzeczywistości Horsta z szybkim tempem Engera (instynkt podpowiada mi takie rozłożenie punktów ciężkości) wyszło historii na dobre. Owszem, sensacyjnie podkręcony finał, trochę mi zgrzytał, ale za to fabuła urywa się w takim momencie, że już cieszę się na zapowiadaną przez wydawnictwo kontynuację. ⁣
⁣
Całą recenzję przeczytacie na blogu www.nowalijki.com.⁣
⁣
Wydawnictwu Smak Słowa dziękuję za egzemplarz recenzencki.

Ten tydzień nie jest dla mnie wybitnie czytelnicz

Ten tydzień nie jest dla mnie wybitnie czytelniczy, ale robię, co mogę😉⁣
⁣
Wczoraj była środa - dzień premier i po ich liczbie widać, że wydawnictwa wyszły już z lockdownu.⁣
⁣
Na zdjęciu kilka z wczorajszych nowości, oczywiście tylko tych, które zdecydowałem się przyjąć do recenzji, albo które dotarły do mnie jako niespodzianki.⁣
⁣
Dwa tytuły już przeczytałem, jeden właśnie czytam, a z całą resztą planuję spędzić połowę czerwca i początek lipca. Zatem mogę napisać, że to mój pierwszy w życiu blogera TBR i zobaczę, czy uda mi się zrealizować ten ambitny plan. Szczególnie, że każdą z tych książek planuję zrecenować - a to zabiera, jak wiecie, sporo czasu. ⁣
⁣
Robicie sobie plany czytelnicze? Dajecie radę je zrealizować, czy nagle pojawia się książka, która burzy Wasz misterny plan? U mnie to w zasadzie norma😉

Mam słabość do książek, które opowiadają o

Mam słabość do książek, które opowiadają o kolejnych sprawach znanego na całym świecie małżeństwa demonologów. Nieżyjący już Ed i Lorraine Warren zajmowali się badaniem, analizowaniem i wyjaśnieniem różnych form opętań i nawiedzeń, zyskując sławę dzięki historii domu Amityville, która stała się kanwą słynnego horroru. Specyficzne uniwersum Warrenów to także cykl filmów Obecność i Annabelle, wciąż straszące bardziej wrażliwych widzów. ⁣
⁣
Małżeństwo demonologów ma także na swoim koncie kilka książek opisujących walkę z siłami ciemności. To literatura dość specyficzna, więcej obiecująca niż oferująca, ale lubię powracać do tych klimatycznych ni to reportaży, ni to swobodnie spisanych notatek, przemyśleń, wywiadów i świadectw uczestników często dramatycznych (i piszę to bez cienia ironii) wydarzeń. Nie inaczej jest w kolejnej książce opublikowanej przez Wydawnictwo Replika. Po Nawiedzeniach. Historiach prawdziwych i Opętaniach. Historiach prawdziwych nadszedł czas na tom trzeci. Przeklęty. Historia domu Smurlów to relacja z nierównej walki, najpierw mieszkańców posesji, potem także grupy demonologów z opętaniem demonicznym. I choć książka może nie straszy wprost, ale ma specyficzny klimat, który sprawia, że chwilami podczas lektury robi się nieprzyjemnie, a ciarki przechodzą po plecach.⁣
⁣
Całą recenzję przeczytacie na blogu www.nowalijki.com - zapraszam.⁣
⁣
Wydawnictwu Replika dziękuję za egzemplarz recenzencki.

Nie jestem wielkim fanem szeroko rozumianej litera

Nie jestem wielkim fanem szeroko rozumianej literatury fantasy. Nie jestem także znawcą tematu, choć oczywiście czytałem przynajmniej kilkanaście tytułów zaliczanych go tego gatunku. Obowiązkowo Tolkiena (bardzo lubię „Hobbita, czyli tam i z powrotem”) i Le Guin („Lewa ręka ciemności” podobała mi się bardziej niż „Czarnoksiężnik z Archipelagu”), cykl „Opowieści z Narni” i oczywiście serię o Harrym Potterze. ⁣
⁣
O cechach gatunku, jego odmianach i mutacjach można by napisać obszerną pracę naukową, więc w tym momencie przerwę te rozważania, które mają jedynie zasugerować, że o fantasy mam jakieś pojęcie, ale od bycia ekspertem dzielą mnie lata świetlne. Uważam jednak, że zawsze warto wychodzić poza swoją sferę komfortu (również czytelniczego), ponieważ tylko wtedy poszerzamy horyzonty, co tylko wzbogaca naszą wiedzę i pozwala swobodniej poruszać się po zawiłych niejednokrotnie ścieżkach literatury. ⁣
⁣
Sięgając po „Dziesięć tysięcy drzwi” Alix E. Harrow wiedziałem jedynie, że to powieść raczej dla młodzieży (choć nie do końca, o czym za chwilę), z pogranicza fantasy, a do tego zbiera w zagraniczych portalach o książkach entuzjastyczne opinie. I ma przyciągającą wzrok okładkę, ale akurat tego aspektu nie mam w planie rozwijać, bo za każdym razem, kiedy czytam zachwyty nad urodą tejże, przypomina mi się powiedzenie, żeby jednak nie oceniać książki po okładce.⁣
⁣
Recenzję powieści przeczytacie na blogu www.nowalijki.com.⁣
⁣
Dziękuję Wydawnictwu IUVI za egzemplarz recenzencki.

Cieszący się od kilku lat niesłabnącą pop

Cieszący się od kilku lat niesłabnącą popularnością, thriller psychologiczny znalazł swoje miejsce na półkach w biblioteczkach bardzo wielu czytelników. Jego zawrotna kariera wydaje się być zrozumiała, jeśli zwróci się uwagę na fakt, że to gatunek złożony z gwarantujących sukces elementów: historii obyczajowej, kryminału a nawet sensancji, chwytów rodem z seriali, koniecznie z domieszką suspensu. ⁣
⁣
Na rynku wydawniczych jest tyle tytułów spod znaku thrillera psychologicznego, że łatwo odnieść wrażenie, iż wypiera on inne popularne odmiany powieści rozrywkowej. Co jednych zadowoli, innych rozczaruje, ponieważ definicja tego gatunku jest bardzo pojemna, a ich autorki i autorzy z dużą swobodą poschodzą do konstrukcji kolejnych fabuł, trochę w myśl zasady „Hulaj dusza, piekła nie ma”. Ale za to są czytelnicy i ich preferencje, dlatego co i rusz kolejna książka z modnego nurtu wywołuje skrajne emocje. Czy tak będzie również w przypadku „Tylko matki” Elisabeth Carpenter? Trudno jednoznacznie ocenić, ale debiutująca na polskim rynku wydawniczym brytyjska autorka proponuje powieść łączącą obyczaj z kryminałem i finałem rodem z najlepszych thrillerów psychologicznych. Jednak w przeciwieństwie do swoich koleżanek po piórze, Carpenter odchodzi od schematu „ładni ludzie w ładnych wnętrzach przeżywają dramatyczne zdarzenia”. ⁣
⁣
Klimat jej prozy jest chłodny, barwy przygaszone, a rzeczywistość przypomina smutne wizualnie, ale intrygujące fabularnie angielskie seriale kryminalne z lat osiemdziesiątych. Autorka w równej mierze skupia się na wydarzeniach, co na ich daleko idących konsekwencjach dla bohaterów jej powieści. ⁣
⁣
Całą recenzję przeczytacie na blogu www.nowalijki.com.⁣
⁣
Wydawnictwu Albatros dziękuję za egzemplarz recenzencki.

Wprawdzie nazwisko Frances de Pontes Peebles nie b

Wprawdzie nazwisko Frances de Pontes Peebles nie brzmi może zbyt znajomo, ale brazylijska autorka ma już za sobą debiut na polskim rynku wydawniczym, a to za sprawą powieści „Szwaczka” z 2015 roku. ⁣⁣
⁣⁣
Pisarka powraca teraz z nową książką – „Powietrze, którym oddychasz” to historia przyjaźni dwóch kobiet, które za wszelką cenę chcą zmienić swoje życie. Każda z nich z trochę innego powodu, ale łączy je także (a może przede wszystkim) marzenie o śpiewaniu i występach na scenie. ⁣⁣
⁣⁣
Autorka zabiera czytelnika w sentymentalną i barwną opowieść nie tylko o Brazylii lat 30., ale także o nęcącym celuloidową ułudą Hollywood końca złotej ery. „Powietrze, którym oddychasz” to samba, fado, zaułki Rio de Janeiro a w tle niełatwa historia Ameryki Południowej – powieść momentami porywająca, chwilami nużąca, z pewnością wymagająca od czytelnika dozy cierpliwości. Może nie zawsze zostaje ona wynagrodzona, ale to nie zmienia faktu, że warto prześledzić losy Dores i Graçy, bo ostatecznie to książka, która pokazuje siłę przyjaźni i docenia różnorodność. A wszystko to w rytmie samby na przemian z nostalgiczną nutą fado.⁣
⁣
Całą recenzję przeczytacie na blogu - www.nowalijki.com.⁣
⁣
Wydawnictwu Literackiemu dziękuję za egzemplarz recenzencki.

Powieść Małgorzaty Rogali „Punkt widzenia”

Powieść Małgorzaty Rogali „Punkt widzenia” została nominowana do nagrody „Złotego Pocisku”.⁣
⁣
Na FB możecie oddać głos na ten tytuł, który ukazał się nakładem wydawnictwa Czwarta Strona Kryminału.⁣
⁣
To także patronat mojego bloga (jak zresztą cała seria o Górskiej i Tomczyku).⁣
⁣
Na okładce znajdziecie rekomendację, w której piszę:⁣
⁣
„To najmocniejsza powieść Małgorzaty Rogali w cyklu o warszawskich policjantach. I nie mam na myśli jedynie zawiłej zagadki kryminalnej, ale przede wszystkim podjętą przez autorkę tematykę - aktualną i niezwykle drażliwą”.⁣
⁣
Za Autorkę i Wydawnictwo trzymam kciuki! Głosować możecie do 13.06 - z góry dziękuję🖤

Jakiś czas temu, głównie na własny użytek, do

Jakiś czas temu, głównie na własny użytek, dokonałem prostej kategoryzacji popularnego gatunku, jakim z pewnością jest thriller psychologiczny. Podział ściśle związany jest z krajem pochodzenia ich (przede wszystkim) autorek. Thrillery amerykańskie charakteryzuje specyficzne połączenie powieści obyczajowej z operą mydlaną lekko zaprawioną suspensem. Thrillery brytyjskie łatwo rozpoznać po mroczniejszym klimacie i mocniej podkreślonym rysie psychologicznym postaci. Oczywiście ten podział ma charakter żartu, ale w gruncie rzeczy wynika z obserwacji popartych wieloma lekturami. W jednych dominują ładni ludzie i równie ładne wnętrza, w drugich odrobinę bliższa rzeczywistości fabuła.⁣
⁣
Minka Kent, autorka „Idealnego życia” i „Perfekcyjnego kłamstwa” zdecydowanie pisze powieści, które jak ulał pasują do pierwszej kategorii, co potwierdza trzecia po polsku książka – „Złe miejsce”. Amerykanka tworzy historie o typowo rozrywkowym charakterze, klasyczne wręcz page turnery, w których nieoczekiwane zwroty akcji idą w parze z lekką formą. Przyznam, że mam słabość do takich powieści, po które sięgam zawsze wtedy, kiedy mam odpowiednio dużo czasu, najczęściej jest bowiem tak, że odkładam powieść po przeczytaniu jej do końca. Za jednym razem – oczywiście.⁣
⁣
Całą recenzję przeczytacie na blogu www.nowalijki.com.⁣
⁣
Dziękuję Wydawnictwu Filia/Mroczna Strona za egzemplarz recenzencki.

Do mojej kolekcji #funkopop dołączył niedawno L

Do mojej kolekcji #funkopop dołączył niedawno Leonardo da Vinci - wypatrzony w sklepie @stworkipotworki.pl 😉Jak zwykle ekspresowa wysyłka, co lubię😉

Jeszcze kilka lat temu było tak, że kiedy czyte

Jeszcze kilka lat temu było tak, że kiedy czytelnik brał do ręki powieść rozrywkową, dostawał dynamiczną akcję, zapierające dech w piersiach pościgi, kochliwego bohatera z niełatwą przeszłością, odrobinę romansu, może czasem coś na kształt majaczącego w oddali przesłania. I zasadniczo nic więcej.⁣
⁣
Wraz z modą na thrillery psychologiczne w nurcie noir autorki (bo to one niepodzielnie rządzą w tym obszarze literatury) zaczęły odważnie wprowadzać wątki, do tej pory zarezerwowane dla prozy obyczajowej, w tym motywy przemocy wobec kobiet. W ten sposób pożeniły powieści o charakterze rozrywkowym z niełatwą tematyką, zwracając uwagę na ważne kwestie społeczne. Tą drogą kroczy Julie Clark, która w „Ostatnim locie” odważnie podkreśliła głębokie przesłanie, choć ujęte w dość umowne ramy powieści gatunkowej, jednak wybrzmiewające niezwykle głośno. I choćby dla niego warto sięgnąć po tę historię.
⁣
Całą recenzję przeczytacie na blogu - www.nowalijki.com.⁣
⁣
Powieść ukazuje się pod patronatem bloga i ma moją rekomendację. ⁣
⁣
Wydawnictwu Muza dziękuję za zaproszenie do współpracy!

POSŁUCHAJ

Nowalijki mają głos

Podcast recenzencki Tomasza Radochońskiego - więcej zawsze na www.nowalijki.com

Podcast Subscription Menu

Visit Website
RSS Feed

Nowalijki mają głos – odcinek 2

by Tomasz Radochoński

Recenzja powieści Ruth Ware „ Pod kluczem” opublikowana przez wydawnictwo Czwarta Strona Kryminału

Nowalijki mają głos – odcinek 2

Search Episodes

Nowalijki mają głos – odcinek 2

7 lipca 2020

Tomasz Radochoński

Podcast Nowalijki mają głos odcinek 1

4 lipca 2020

Tomasz Radochoński

Search Results placeholder

PATRONAT

PATRONAT

PATRONAT

PATRONAT

NOWALIJKI | Designed by: Theme Freesia | WordPress | © Copyright All right reserved